امام حسین علیه السلام فرمود: برادران چهار گونه اند،
برادری که به سودتو وبه سود خود است .
برادری که تنها به سود تواست .
برادری که به زیان تواست.
وبرادری که نه به سود تو ونه به سود خود است .
از حضرت معنای این را پرسیدند ، فرمود «برادری که به سود تو وخود اوست ،
برادری است که از برادری خود بقاء آن را می خواهد نه نابودی آن رااین همان برادری است
که هم به سود تو است هم به سود خود ، زیرا هرگاه برادری کسی ،(با صفا و صمیمیت و خیر خواهی )
کامل شد ، زندگی هردو خواستنی و خوش باشد و هرگاه در ناسازگاری (وکشمکش)افتاد همه اش با طل است.
وبرادری که تنها به سود تواست برادری است که طمع را از خود دور ساخته و شیفته (برادری )تو گشته است،
زیرا هرگاه شیفته برادری شود ، طمع دنیا را بر تو مقدم نخواهد داشت ، این گونه برادری همه اش
مایه وفور خیر وسود تواست.
وبرادری که به زیان تواست ،برادری است که انتظار می کشد تورا در گرفتاریها بیند ، باطنهارا ازتو پوشیده می دارد ،
در میان گروه های مردم ، برتو دروغ می بندد وحسودانه به روی تو می نگرد ،پس براو باد لعنت خدای یگانه .
برادری که نه به سود تواست ونه به سود خود ، برادری است که خدا اورا پرازحماقت ساخته و( از ادب و خردمندی )
به کلی دورش کرده است ،پس بینی که خود را برتو ترجیح دهد واز آنچه نزد توست ، آزمندانه (بی جبران وعوض )طلب کند .
[فرهنگ جامع سخنان امام حسین علیه السلام /گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام ص 841]
